Gizem Özgeç’in köşe yazısı…
Bu kimin suçu?
Halil İbrahim Mengi cinayetinde karar verildi… Cemaliye Onyıldız… Bir engelli… Konuşamıyor, anlatamıyor, duymuyor… Mecburen yeğeninin yanına sığınmıştı… Kim sahip çıkacaktı ki ona? Tecavüze uğramıştı, fiziksel şiddet görmüştü ve o acısıyla saldırganı öldürmüştü… Cezası belli oldu 9 yıl! Peki, kim suçlu? Dün kararı okuyan, Lefkoşa Ağır Ceza Mahkemesi Başkanı Fadıl Aksun’un sözleri okkalı bir tokat gibiydi… Ne dedi Sayın Aksun: “Sanık duyamaz, konuşamaz, yazamaz, okuyamaz ve işaret dili bilmez. Engelle doğmak bir kaderse engeliyle atıl bırakılmak bir ayıptır ve bu ayıp en başta devlete aittir….” Peki, kim duydu, kim önemsedi ki bu ifadeleri? Bizim daha önemli gündemlerimiz var çünkü! Yapboz hükümetler, atamalar, hiç uygulanmayan o hükümet programları, siyasi iç kavgalar, muhalefetin seçim kaygılı şovları… Oysa bu memlekette konuşacağımız o kadar acı gerçekler var ki!
Engellilik konusu, bugün bir insan hakları meselesi olarak kabul ediliyor. Engellilerin haklarını insan hakları hukukunun ayrılmaz bir parçası olarak değerlendiren ve engellilerin toplumsal yaşamın tüm alanlarına ayrımcılığa uğramaksızın ve diğer bireylerle eşit katılımlarının sağlanmasını benimseyen bu yaklaşım, ulusal ve uluslararası politika ve uygulamalara yön veriyor… Peki ya bizde?
Ne yazık ki bu topraklarda belki de en zoru bir engelli olarak hayata tutunmaya çalışmak… Sosyal devletin ‘s’ harfinden haberimiz yok bu ülkede! Bırakın onlara destek olmayı, yaşam hakkı sunmayı, ellerindeki hakları da alıyoruz… Hayatı yaşama hakkı gibi! Cemaliye Onyıldız o acı örneklerden sadece biri…Eğer engelliysen buralarda dar olur sana hayat! Tarifi imkânsız çaresizlikler ve sorunlarla boğuşmak zorunda kalırsın! Hem de yapayalnız! Sırtını rahatça dayayabileceğin bir devletin yokken! Yaşam güvencen olmadan! Hayatının kolaylaşması için kimse kılını kıpırdatmazken! Sosyal haklardan yoksun!
Umarım bir gün… Belki bir gün… Bu ülkeyi yönetmek için koltuklara oturanların kulakları Fadıl Aksun’un sözleri ile çınlar! Belki bir gün biraz daha vicdan ve merhametle sulanır yürekleri… Belki bir gün… Ülkemizi gerçek bir sosyal devlet yapma yönünde ciddi adımlar atarlar…. Belki… Kim bilir?
Ama şimdi siz kabuğunuzda kurultaylar, erken seçimler, siyasi kaygılar, peşkeşler, yandaşlar derdindeyken bu çığlıkları nasıl duyarsınız ki? Kim takar sosyal devleti! Benimki de laf belki de! Herkes kendi başının çaresine baksın değil mi? Burası KKTC! Engelsiz engelliler diyarı…Vicdan engelliler ülkesi…Üzgünüm… Hem de çok…
